top of page

GELINO

ცხრა მთა ფეხით მოვიარე, შენს საძებნადა.

კოკა წყალი შევაგროვე წვეთ-წვეთ ხელადა.

ღამე მთვარეს მოვუყვები ზღაპარს შენადა,

დილას მზესაც დავუმღერებ ლექსა გრძელასა.

 

გელინო, გელინო, ნელ-ნელა წამომყევი, ო გელინო

გელინო, გელინო, კარის თავინ მაღალია, გელინო,

 

მიწა ლოგინად გვეყოფა დასაძინადა.

ცასა ზედა დავიხურავთ დასასაბნადა.

ქარი ჩუმად დაგვი მღერებს გვეტყვის ნანასა,

ვარსკვლავ სანთლად აინთოს შუქურ-ნათლადა.

გელინო, გელინო, დედამთილი დედასავით, გელინო

გელინო, გელინო, მამამთილი მამასავით, გელინო.

UNBOWED

გაგიჟდა თერგი, არაგვი მორბის, 
დაუშვებს უშბა სიბრაზის ზვავს! 
შავი ზღვა ღელავს ვით სისხლი კოლხის, 
ივერის დაცვის სურვილი კლავს
მეომართ სულისკვეთება ბრძოლის 
მოგების ჟინით აღვსილნი ვართ 
სამშობლოს ჩვენსას არვის დავუთმობთ 
და გავიმარჯვებთ ჩვენ ამის გვწამს
ვერ ეღირსება ვერასდროს მტერი 
ჩვენსას მშობლიუს მიწას და ცას 
ძვირფასს ჩვენს წარსულს მუდამ დავიცავთ 
და გავიმარჯვებთ ჩვენ ამის გვწამს
და როს გაბრიყვდეს ურჯულო მტერი, 
ურიცხვი ურდო მოგვადგეს კარს, 
აბჯარს აისხამს მამაცი ერი 
ბერები გერგეთს დარეკენ ზარს!
ცისკენ ავღმართავთ ხუთჯვრიან დროშას 
ერთხმად წარმოვთქვამთ საომარ ლექსს 
ბრძოლის წინ მედგრად შევძახებთ ვაშას! 
ხმას გავაგონებთ არხოტის მთებს.
თუ არ დაოკდა მტარვალი ბრიყვი 
ქართული მკლავი მოიქნევს ხმალს 
თუმცა მეტია ბოროტთა რიცხვი 
მეტოქის ტირილს გავატანთ ქარს
და ორ ზღვას შორის ცისკრის ვარსკვლავი გაბრწყინდება 
შემუსრავს ბოროტ საქართველო აღორძინდება

Old Man's Grief

Forlorn is the winter for a wandering man
Shades of the past piercing his torn heart
As if the time is frozen and ceased
Frost bites the old man's skin


Loathed, forgotten, strength decays
Standing lonely, wasted, chilled
Recalling the past with an icy tear
The soul with grief is filled


Why to come into this world
If there's no one to mourn thy death

For you there's no heaven
For you there's no hell
No one will hear Your dying breath

Tumbled down By all your kind
Despised Creature you are
Once you were young
Just like them all
Thine was the fame
Thine was the world

They saw your weakness
They smelled your wound
Became their prey
You had to go


Forlorn is the heart of a wandering man
Footsteps slowly recede from the view
Closing his eyes, the last teardrops falls
Falls to an eternal rest


Oh will he smile in his dream?
Will he regain the strength? Will he be
The same old man

Fearless and fierce
Is this the end of an old man's grief?

bottom of page